Ένα από τα πιο κρίσιμα και δύσκολα στοιχήματα της παγκόσμιας ιατρικής και επιστημονικής κοινότητας ήταν, ανέκαθεν, η καταπολέμηση του πόνου. Του πόνου, μάλιστα, σε κάθε του μορφή: από την παροδική μιας εκδοράς ή ενός καψίματος, μέχρι τη μόνιμη και οριστική μιας ανίατης ασθένειας στο τελικό στάδιο. Ο πόνος στερεί από τον άνθρωπο την ποιότητα ζωής και, συχνά – πυκνά, το αίσθημα της ίδιας του της αξιοπρέπειας.
Με αυτό το πνεύμα, η ιατρική πορεύτηκε εκατοντάδες χρόνια και συνεχίζει να πορεύεται με θεαματικά – τις περισσότερες φορές – αποτελέσματα. Αυτό που σίγουρα έχει καταστεί σαφές είναι ότι ο πόνος, στα πρώτα του στάδια, είναι φίλος καθώς προειδοποιεί για μια βλάβη και ενεργοποιεί τον οργανισμό, αλλά και το φορέα του (τον άνθρωπο) να αναζητήσει τα αίτια και να τον θεραπεύσει. Είναι επίσης ξεκάθαρο, πια, ότι ο πόνος εδράζεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και εκφράζεται με μια μεγάλη ευρύτητα σημάτων που αυτός παράγει. Επομένως χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση (ανατομική, βιολογική, ιατρική, ψυχολογική κλπ.) και η αντιμετώπισή του.
Ο καθημερινός ενοχλητικός πόνος
Στο παρόν άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με τις σοβαρές περιπτώσεις του πόνου, αλλά με εκείνες που καθιστούν δύσκολη την καθημερινότητα και τη λειτουργικότητα του ανθρώπου. Και δεν είναι και λίγες αυτές.
Αναλογιστείτε πόσες φορές ακούτε για πόνους της μέσης που καθηλώνουν ανθρώπους στο κρεβάτι, ή για πρώιμα στάδια αρθρίτιδας, ή για περιπτώσεις οστεοπενίας. Όλες αυτές οι εκφάνσεις του πόνου ένα αποτέλεσμα έχουν τις περισσότερες φορές: την ακινητοποίηση, τον περιορισμό και την αδράνεια. Ωστόσο, αυτοί οι τρόποι, που κάποτε κυριαρχούσαν στις ιατρικές συστάσεις για την αντιμετώπιση των πόνων, πλέον θεωρούνται ξεπερασμένοι. Η ορολογία που επικρατεί, πια, για παθήσεις και συμπτώματα αυτού του βεληνεκούς είναι η «ενεργητική αποκατάσταση». Κοινώς, η ακινησία συνηθίζεται και αυτό καθόλου δεν το θέλουμε.
Πόνος: Νέες μέθοδοι αντιμετώπισης
Στο πνεύμα αυτό κινούνται οι σύγχρονοι ιατροί και οι νέες μέθοδοι αποκατάστασης των πόνων δίχως φάρμακα. Οι φαρμακευτικές αγωγές περισσότερο συνίστανται, πια, για τις 2 – 3 μέρες της έξαρσης των φαινομένων και, αμέσως μετά, οι συστάσεις μετατρέπονται σε προτροπές για κίνηση και ενεργοποίηση. Δεν πρέπει ο εγκέφαλος να συνηθίσει την ακινησία, με άλλα λόγια.
Trigger Points και οστεογονική φόρτιση έχουν δώσει τη θέση τους στην παλιά αντιφλεγμονώδη θεραπεία με χάπια. Ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και περπάτημα έχουν αντικαταστήσει το κρεβάτι και τους νάρθηκες, ενώ ακόμα – ακόμα και ψυχοθεραπείες έχουν πάρει τη θέση της φαρμακευτικής αγωγής με το παραμικρό πονάκι.
Η επιστήμη προχωράει, οι μέθοδοι εξελίσσονται, τα μικρά χρωματιστά χαπάκια αποκλείονται. Ενδεχομένως, η σύγχρονη πραγματικότητα να απαιτεί ξεβόλεμα και ενεργοποίηση, είναι όμως σίγουρα πιο αποδοτική και υγιεινή μακροπρόθεσμα.
Η ομάδα της OsteoStrong Greece.
